Draagmoeder

Onlangs is er iemand in mijn omgeving draagmoeder geworden voor een ander, die geen kinderen kon krijgen en ze dolgraag wilde.
Nu dacht ik hier net opeens aan , vast door het donortopic, het is wel iets totaal anders, maar komt toch neer op afstand doen van iets wat uit jezelf komt. Al is het niet te vergelijken..

Zouden jullie zoiets kunnen? Of voor de mannen, zouden jullie zaaddonor kunnen zijn, en dan niet weten waar en bij wie het bij zou dragen aan een nieuw leven?

Nee, ik zou dat niet willen. Als ik de grondstoffen lever voor een kind, zou ik het ook graag geboren zien worden, het in mijn armen kunnen houden en het groot zien worden.

Wolf Robe wrote:

Nee, ik zou dat niet willen. Als ik de grondstoffen lever voor een kind, zou ik het ook graag geboren zien worden, het in mijn armen kunnen houden en het groot zien worden.

En als het dan voor een bekende was, een goede vriendin, of familielid?

Dan zou het inderdaad anders kunnen zijn. Maar daar kan ik alleen maar antwoord op geven als ik daadwerkelijk voor die keuze sta, denk ik..... Want eerlijk gezegd zou ik het (nu) niet weten.....

Nee! Dat zou ik echt niet kunnen! Als het 9 maanden in mijn buik heb gehad wil ik het graag houden, dan is het een deel van mij dat bij mij hoort.... Emotioneel zou ik dat niet kunnen.

Ik zou het denk ik ook niet kunnen. De enige voor wie ik het misschien nog zou kunnen en willen is mijn zusje, maar dat is dan ook de enige.

Zou niks voor mij zijn.

Zit er nog een verdere vraag achter?

Lijkt me trouwens wel lastig om dubbel vreemd DNA te moeten dragen, dat resoneert totaal niet met je eigen energie.

Er zat niet echt een verdere vraag achter, meer dat ik het meemaakte in omgeving en dacht, jeetje dat is eigenlijk nogal wat...

Maar we kunnen aan de hand van het donor topic wel vragen erachter stellen
Als jij iemand buiten je familie draagmoeder laat zijn is dat dan een groot probleem voor energetische zaken,als familiekarma en dergelijke?

Goh... dat ligt er aan van wie het DNA komt, die stukjes zijn, denk ik, overheersend. Het stukje verbonden zijn met de draagmoeder via navelstreng zal vergelijkbaar zijn met een bloedtransfusie en daarbij kun je dan nog de invloed van de omgeving, dus hoe de draagmoeder zich voelt etc, bij optellen.

Ik denk dat als je zo aan een kindje komt, of eigenlijk als je als ziel zo geboren wordt bij/uit een draagmoeder, je hiervoor ook gekozen hebt. Daar zal ongetwijfeld ook weer een les in zitten die je wilt leren. Niets gebeurt voor niets en je kiest van tevoren de setting uit waar je in geboren gaat worden.

Of ik het zelf zou kunnen... allereerst dan wat Sparkling ook zei: Is het míjn eicel of die van die andere vrouw? Ik zou er erg veel moeite mee hebben DNA te dragen in mijn lijf van 2 vreemde mensen. Kijk, van één is normaal, de 23 chromosomen van de zaadcel van een man. Maar om dan ook 23 chromosomen van een vreemde eicel in me te krijgen ... Nope. Dan zou ik me een broedkas voelen. Ergens klopt dat niet, dat vecht.

Emotioneel ... héél moeilijk! Ik voelde mijn kindjes altijd al heel vroeg bewegen in mijn buik, vroeger dan gemiddeld. Om dan te weten dat dat níet mijn kindje is, niet een kindje wat ik in mijn armen en hart mag gaan sluiten, maar af moet gaan staan... En dat dan wel 9 maanden vol moet houden, bij me moet dragen, poeh!
Ik denk dat ik het daar heel moeilijk mee zou hebben. Ik kan me ook goed voorstellen dat een draagmoeder na de bevalling van gedachten veranderd en het niet meer kan afstaan.

Ik denk dat ik zoiets wel voor mijn zus zou kunnen doen als ik die een had waarmee ik een innige band had.

Maar ik vind het een risico iets, eigenlijk dan weer vooral als je contact hebt met de niet-biologische ouders. Wat als zij ergens altijd het gevoel blijven houden dat jij de moeder bent en niet zij?
En om nog maar niet te denken over hoe je eigen partner het zou vinden trouwens dat je zoiets doet. Het kind draagt in je buik wat niet uit zijn zaad is ontstaan...

Stel dat mijn dochter onvruchtbaar zou zijn dan zal ik dit zeker overwegen mocht zij met die vraag komen. Mijn dochter staat natuurlijk heel dicht bij. Dat geeft mij een ander gevoel dan een kind te dragen voor iemand die je niet kent. Dan zou het ook als "afstaan" voelen na zo'n zwangerschap en blijft er voor mijn gevoel een te grote leegte achter.
Maar b.v een eigen kleinkind dragen zou ik op zich wel willen en ook kunnen.
Maar in praktijk zou ik dit niet doen gezien mijn leeftijd, en de zwaarte van het 9 maanden dragen zou te veel van mijn lichaam eisen.

En net als Kristalletje denk ik inderdaad dat in zo'n geval het kind dat op komst is hier ook in gekozen heeft. En ook in het geval van een zaaddonor zal het kind hier een keus in maken.
Uiteindelijk word een ieder daar geboren en bij die mensen, in die omstandigheden waar het het beste tot zijn recht komt en de dingen mag/kan leren die hij/zij nodig heeft. En de wijze hoe en waarop je ter wereld komt zal daar bij passen.