Nog een stelling

Ik vind het belangrijk dat ik mensen kan helpen.

Deze stelling las ik ook ergens. Is deze stelling van toepassing op jouw, of helemaal niet?
Vindt jij het belangrijk dat je een ander kunt helpen, of juist totaal niet, en waarom dan?
En op wat voor vlak dan wel of niet?
En waarom vindt je het belangrijk?

Ik vind het niet meer belangrijk dat ik iemand kan helpen. Sinds een jaar of 7 vind ik dat niet meer belangrijk. Ik vind het belangrijk dat mensen zichzelf helpen. Ik ben ook meer bezig mezelf te helpen. In het kader van verbeter de wereld, begin bij jezelf....

Vroeger was ik altijd bezig anderen te helpen. Maar daardoor was ik altijd met anderen bezig en zelf verdween ik in het verdom hoekje.

Voor mijn werk ben ik wel bezig mensen te helpen, maar zou daar heel goed zonder kunnen.

Dat heb ik dus ook. Ik hoef ook zo nodig niet anderen te helpen. Dat was ooit ook wel anders. Maar ik weet dat ik vaak mensen al help door te doen wat ik wel wil doen, waar ik zelf blij van word. Dat is prima en voldoende.
Dus voor mij gaat het ook om zelf ontwikkelen, groeien, leren. En dat deel je hoe dan ook met anderen, en die leren en groeien daar vaak ook weer door, maar dat is dan dus zonder dat mijn insteek is hen te willen/moeten helpen.
Het gebeurt natuurlijk ooit wel. Laatst een vriendin die even met relatie gebeuren in een kronkel lag. Dan help ik wel met de dingen die ik zelf geleerd heb de afgelopen jaren. Maar zo'n hulpvraag moet bij mij ook niet te lang gaan duren, dagen of weken achter elkaar bedoel ik dan. Dat kost me teveel energie en ik word daar gewoon zelf ook niet blij van dan.

Dat herken ik ook wel, ik heb ook totaal niet de behoefte meer om mensen op die manier te helpen. En zeker niet als ik er zelf moe van raak of het me energie kost. Vroeger stond ik altijd voor iedereen klaar maar nu een stuk minder.
Als ik geen zin heb om een dienst te ruilen en een ander zit omhoog dan niet, als ik geen zin heb in iemand voor een behandeling aan huis, dan niet. Ik heb steeds meer zo iets laat een ander zijn eigen dingen maar uitzoeken.


Maar toch denk ik wel dat er in de mens zelf iets zit van dienstbaar willen zijn. Geen please gedrag, of het een ander perse naar de zin willen maken, maar echt dienstbaar zijn, en dat kan denk ik al door het  geven van een glimlach.

Als ik naar vandaag kijk, heb ik ook weer geholpen, ik heb mijn kinderen geholpen met hun dictee en geschiedenis er in stampen, ik heb de cavia een schoon hok gegeven, ik ben naar een feestje geweest waar ik graag heen wilde en heb geholpen achter de bar en met drankjes schenken. Ik vraag me af als we helemaal niet helpen in wat voor vorm dan ook, of we ons dan goed voelen. Of dat het echt iets menselijks is, om toch in wat voor vorm dan ook te helpen.

Ja, ik denk wel dat het heel menselijk is. Maar dan wel op de manier waarbij je gewoon jezelf bent, doet wat je leuk vindt om te doen. Als het goed is, help je daarmee mensen ook al. En dan kost het je geen energie, word je er zelf ook blij van. Win win.
Ik had zo van de week bijv. ook in de supermarkt een man in een scoot die me riep. Die moest roomboter hebben wat bovenin het schap v/d koeling stond en kon hij uiteraard zelf niet bij. Vroeg me of ik het wilde pakken voor hem. Natuurlijk doe ik dat dan. Dat doe ik dan ook graag.
Paar dagen later bij het Kruidvat een vrouw die me vroeg of ik een mandje wilde pakken voor haar. De stapel was dik 2 meter hoog en zij was heel klein, haha. Nou ja, ook no skin of my nose.
ALs iemand me echter zou vragen een zware mand op de loopband te tillen bedank ik voor de eer. Niet met mijn nek en rug. Heb al genoeg aan mijn eigen zootje in die zin.

En ook andere dingen, wat niet direct helpen is, maar wel gewoon netjes en fijn, als mensen bijv maar 1 of 2 dingetjes hebben en ik heb vrij veel. Dan laat ik ze voor. Worden mensen soms helemaal blij van en dat doet mij dan ook goed. Wat maakt het mij uit als het maar 1 of 2 dingen zijn en als ik de tijd heb.

Ik heb er altijd al sterk de neiging gehad om de wereld op mijn schouders te willen dragen en dat mensen veel vrolijker in het leven zouden staan, waardoor de mensenwereld veel minder grijs en grauw uitziet en vooral veel menselijker uitziet.

Maar het is een illusie dat je andere mensen echt kunt helpen, als je niet jezelf hebt geholpen. Men moet eerst zichzelf helemaal gezond maken, dus op fysiek, geestelijk, emotioneel en spiritueel niveau echt kerngezond zijn of in ieder geval in een zeer goede conditie terecht komen, voordat je iemand anders kunt helpen en ook de karma op collectief niveau kunt genezen.

Om terug op de stelling te komen.
"Ik vind het belangrijk dat ik mensen kan helpen."

Nee, dat vind ik niet zo belangrijk. Wat ik wel belangrijk vind is dat mensen zichzelf kunnen helpen.
De reden waarom ik dat zo vind, is dat je het risico loopt jezelf voorbij te lopen als je het erg belangrijk vindt om andere mensen te helpen.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik ontzettend blij en dankbaar ben met de mensen die mij geholpen hebben, de mensen die dag en nacht voor mij hebben klaar gestaan in de jaren dat ik werkelijk niet wist hoe ik leven moest en al zeer zeker niet wist hoe ik mijzelf had moeten helpen. Zij hebben niet alleen mijn fysieke leven gered, maar ook mijn zielenleven, door hen kan ik het spirituele pad lopen wat de bedoeling is van mijn leven. Ik bedoel ik kan mijn levensopdracht vervullen.

Ik hoorde laatst een andere uitspraak: Als iedereen geeft wat ie heeft, dan heeft iedereen alles wat hij/zij nodig heeft.
Als ik in deze wereld om mij heen kijk, dan zijn wij nog lang niet zo ver.
en natuurlijk ben ik het met jullie eens dat je je niet suf hoeft te rennen voor iedereen die help roept, maar ik vind wel dat je het bij jezelf moet houden.
Niet roepen van "laat ze zichzelf maar helpen", maar "Nee, sorry, dit kan ik niet".

De voorbeeldjes die Kristalletje geeft zijn duidelijk. Iemand voorlaten gaan of een mandje voor iemand pakken, dat kan en het maakt haar blij dat voor een ander te kunnen doen, maar een zware boodschappenmand op de band tillen dat kan ze niet. Jammer dan, dat kan dus niet.

Het maakt mij ook altijd blij als ik iets voor een ander kan betekenen. Ik vind het gewoon fijn als mensen iets aan mij hebben. Ik heb veel moeten ontvangen en nu ben ik in een fase waarin ik wat te geven heb. Nog niet eens veel, maar toch wel fijn.

Ik denk dat we ook altijd heel groots denken over waar we een ander mee helpen. Als ik zelf terugkijk naar lastige periodes waren er veel mensen die wilden helpen en van alles uit de kast haalden, maar als ik terugkijk was ik het meest geholpen door zij die zich niet opstelden als grote helpers, en denkers dat ze kunnen helpen.
Ik ben het er dus niet helemaal mee eens dat je alleen kunt helpen als je jezelf geholpen hebt, want als ik kijk aan wie ik het meest heb gehad of ben geholpen is dat niet door mensen die zelf helemaal in balans zijn. Iedereen kan een lief woord of een lief gebaar geven en soms ben je daar meer mee geholpen dan het grote advies of wat dan ook. Ik voel me zelfs wel eens geholpen door clienten met grote psychische problemen die net iets tegen je zeggen waardoor er iets openbreekt.

Het is natuurlijk nooit zwart/wit. Als er iemand in de supermarkt ergens niet bij kan, dan help ik even als ik er wel bij kan. Of op school hebben ze ouders nodig om te helpen knutselen of wat dan ook, dan help ik graag. We zijn eigenlijk ons hele leven bezig anderen te helpen, maar hebben dat vaak zelf niet eens meer in de gaten. Sommige mensen kun je hun dag helemaal goed maken door gewoon simpel een glimlach te geven. Dat heb je dan zelf niet in de gaten, je hoort dat niet.

Ik denk wel, als iemand je vraagt je te helpen, dat je dan goed bij jezelf moet nagaan of je het zelf aankan. Of je niet jezelf kwijt raakt als je helpt. Sommigen kunnen je helemaal leeg slurpen als je ze helpt. Die kunnen zich helemaal aan jou vastklampen. Zodra dat gebeurt moet je toch bij jezelf nagaan of je wel goed bezig bent. Of je er zelf niet aan onderdoor gaat..

En wat ik ook heb gemerkt, dat je mensen vaak niet kunt helpen als ze zelf niet om je hulp hebben gevraagd. Mensen moeten wel geholpen willen worden...

Ik vind het altijd heel lastig met stellingen. Je kunt zoveel kanten op altijd.

Maar de stelling: vind jij het belangrijk dat je anderen kunt helpen, nee ik vind het niet belangrijk. Soms wel fijn en soms niet fijn, maar niet belangrijk.

Ja zo is het ook Moonshine, je kunt heel veel kanten op met stellingen, maar wel interessant altijd om terug te lezen hoe anderen denken.

Als ik bij mezelf kijk vind je het belangrijk dat je anderen kunt helpen, dan denk ik dat ik het wel belangrijk vind. Ik vind het belangrijk om een ander in zijn eigen ruimte te laten en de kracht in zichzelf op zijn of haar eigen manier naar boven te kunnen halen, dat voelt voor mij of ik een ander help, en ik vind het belangrijk dat iedereen in respect zijn eigen weg kan volgen.
Ik denk dat we soms heel graag van alles willen ondernemen, met allerlei acties om te helpen, maar soms is hepen ook de ander zichzelf laten zijn en niet zelf met van alles komen.
Ik denk dat veel mensen die niet geholpen willen worden of niet om hulp vragen, juist van ons vragen, laat me het op mijn eigen manier doen, en dan vind ik het belangrijk dat ik help, en een ander in zijn waarde laat.
Vroeger stelde ik me heel vaak als ander soort helper op, en dan bleven mensen maar komen, wilde elke keer geholpen worden op mijn manier, zogen me leeg, en nu ben ik meer oke je wilt geholpen worden, wat is jouw manier, en mensen blijken het dan soms best wel zelf te weten.
Nu leg ik het helpen weg als het ware.
vanavond belde een collegaatje me nog, zat helemaal in de rats, had zoiets van kan ik op de koffie komen, helemaal overstuur. Voorheen zou ik dan uren met zo een wijfie aan de koffie zitten om alles te bespreken, en koste het me energie, nu heb ik haar kort aan de telefoon gehad, en met een paar zinnen en vragen , wist ze zelf wat ze moest doen. Mensen zijn ook heel snel geneigd dat ze het niet weten, en een ander nodig hebben, omdat ze er tegen op kijken, of onzeker zijn, of denken dat het ook zo moet als die persoon het doet, wat daar werkt het bij. Iedereen is zijn eigen helper, moet alleen soms even de eigen lijnen vinden.

Nou, dat bedoel ik ook. Iemand zelf tot een oplossing laten komen. Ik verstond dat niet onder helpen, maar misschien is dat wel meer helpen dan iets uit handen nemen en het probleem bij jezelf leggen. Dat is wat ik altijd deed. Ik lerfde alle problemen van anderen er ook nog bij. Nam ze over. Nu heb ik meer geleerd ze de oplossing zelf te laten vinden. Voor beide partijen is dat een stuk aangenamer! Hierdoor heb ik mezelf weer terug. Op die manier helpen vind ik wel belangrijk. Anderen helpen zelf tot een oplossing te komen! Ik zag dat niet als helpen, maar is het natuurlijk wel!