Heel groot

Ik had vanmorgen zo iets vaags. Ik stond in de woonkamer en had ineens het idee dat ik heel groot was en op alles neer kon kijken. Alsof ik niet dat kleine wijfie ben. Net of ik vanuit een ander perspectief keek. En ook mijn ogen heel ander waarnamen. Veel scherper. Heel gek.
Hebben jullie dat ook wel eens? Opeens een heel sterk gevoel dat je anders aan het waarnemen bent? En je een reus voelt in je eigen huis?

Ja! Soms voel ik me heel klein en soms heel groot. Dat verschilt. Heeft te maken met je energieveld, dat groter is dan je lichaam alleen.

Ja, heb het een keer gehad met een meditatie dat ik zoiets had van "Jemig, ik pas gewoon niet in mijn lichaam!"
Toen voelde ik mijn totale wezen, mijn gehele ziel, en voelde dus toen ook hóe ongelofelijk groot je wel niet bent. En toen snapte ik ook dat je gewoon ook niet eens met je gehele ziel in een lichaam zou kunnen incarneren. Dat past gewoon niet.

Ik heb dat met een workshop nog eens zo gevoeld toen we onze Ziel naar binnen moesten halen. Je voelt dan jezelf giga groter worden.
Je ziet dan ook anders omdat je op een hogere vibratie zit.

Kan ook zijn dat je met een lichtlichaam in contact bent. Daar kun je ook mee 'op stap' en dingen zien.

Ja, die ervaring heb ik ook.
Ik liep een keertje met twee zware boodschappentassen te zeulen, t was dan toen ik plotseling voelde dat ik veel en veel groter ben dan dat struggelende mevrouwtje dat daar liep. Gigantisch verblijdend gevoel.

Wat mooi dat jullie die ervaringen ook hadden.
Ik voel me er ook helemaal door verblijd.
Ik heb ook nog opgezocht wat 111 betekende omdat ik dat vannacht, in bed opeens kreeg, ik weet nog dat ik dacht 111 kijk ik nu tv, of waar lees ik dit? En toen dacht ik mens je ligt in bed, je zag het in je hoofd.
Het staat voor gedachten die zich heel snel manifesteren las ik, dus inderdaad waar ik gister mee bezig was dat mijn pc niets meer deed door mijn eigen creatie.
En 111 staat voor energetische vernieuwing las ik, een andere poort doorgaan.
En zo voelde ik het vanmorgen dan even.
Ik heb ook zo een gevoel over me van mens waar kun je je nog druk om maken, alles valt te creëren. En als het niet geheel zo gecreëerd kan worden zoals je wenst dan zorgt het Universum echt wel voor wat passends.
Nu probeerde ik dan ook weer, van ik heb die pc nodig voor mijn boek, mijn werk, hij doet het straks maar gewoon weer.
Mijn man ging hem maken vanavond, en hij deed het met twee minuutjes weer. Ik zei dat bestaat niet, ik ben er gister tijden mee bezig geweest, en hij ging niet aan.
Hoe vreemd, dat Universum is me goed gezind.

Ik heb vroeger vaak het tegenovergestelde gehad: dat ik mij heel klein voelde. En ik heb ook meerdere malen meegemaakt dat alles om mij heen heel ver weg leek!

Toen ik jong was had ik dit heel vaak. Als ik in bed lag stond ik altijd in een gymzaal. Was dan eerst heeel groot, vulde de hele zaal, maar werd dan sreeds kleiner tot ik in een hoekje zo klein was als een muis ongeveer. Geen idee wat het was, ik had het altijd, het hoorde bij mij. Nooit over nagedacht tot nu....

bizar.. toen ik klein was heb ik dit ook een aantal keer meegemaakt dat ik heeeel klein was en dat alles heeel ver weg was. ik heb toen ook een paar keer over dit thema gedroomd... ik droomde toen ook dat er tegen me werd gepraat en dat dit ook van heel ver weg kwam en het klonk ook met een echo..
misschien eens een paar droomboeken doorlezen.

Dat laatste wat jij benoemt hoorde er inderdaad ook bij Daichini.
De laatste keer dat ik dit (bewust) heb meegemaakt, was tijdens een avondje met mijn toenmalige vriendin. Ik voelde mij ver weg van haar, ze klonk zelfs ver weg. En dit bleek dus ook echt zo te zijn: onze verbinding was weg.
Misschien is dat ook wel de betekenis daarvan: dat je niet verbonden bent, op dat moment?