Verslavingen & jezelf goed kunnen/mogen voelen

Wel een interessante, dit. Je hoort vaker dat er wat achter zit, ik meen op de Solar Plexus.
Dit is eigenlijk wel een hele mooie uitleg. Of dat dan ook bij Solar Plexus zit of ook bij 1e en 2e chakra...
Je combi misschien? Zit je geboorterecht kunnen claimen op je Solar Plexus? Of op je 1e? Not sure...
Iemand?


Spirit Oracle Cards - Verslavingen
Verslavingen hebben een positieve kant

Je bent in deze incarnatie gekomen met de kennis dat jezelf goed voelen je natuurlijke staat van zijn is. Maar de meeste mensen hebben deze kennis afgeleerd door wat ze verteld is door anderen.

Sommigen van jullie is zelfs geleerd dat jezelf goed voelen een zonde is. Dus naast het feit dat je afgeleerd is om je goed te voelen, is je geleerd dat jezelf goed voelen een zonde is.

De enige reden dat mensen verslaafd raken is omdat mensen hun geboorterecht van goedvoelen terug willen hebben.

Totdat de samenleving leert dat verslavingen simpelweg een verlangen naar jezelf goed willen voelen is, om je geboorterecht en persoonlijke kracht terug te claimen, zullen verslavingen als een plaag voor de mens blijven bestaan.

De oplossing is leren dat je jezelf goed kunt voelen door naar binnen bij jezelf te gaan en je spirituele bron aan te spreken. Je zal dan niet meer afhankelijk zijn van verslavende middelen of verslavend gedrag.

Hoe bizar het ook klinkt, verslavingen kunnen een goed iets zijn. Ze nemen de pijn namelijk tijdelijk weg en helpen je goed te voelen. Uiteindelijk zal je bij het punt komen dat je weet dat je niets of niemand nodig hebt om jezelf goed te voelen.

Maar, in de tussentijd, ieder licht is beter dan de duisternis.

Vandaag kwam mijn zwager langs om zijn nieuwe vriendin te showen. We kregen het over roken, want zwager "moet" stoppen met roken. Ze vroeg aan mij of ik rookte. Toen ik daar ja op antwoordde begon ze ook over hoe slecht dat is enz. Maar telkens als iemand het daar over heeft, is er in mij iets dat zegt dat het voor mij goed is. En dan niet in de zin van gezond, maar iets wat ik nodig heb. En nu lees ik dit...... Hoe toevallig

Wat grappig, ik dacht net nog aan dit onderwerp.
Ik weet van mezelf dat ik ook best verslaving gevoelig ben, ik ben het gelukkig nog nooit geweest en heb het altijd wel in de hand als ik wil, als ik een avond uit ben moet ik ook goed denken van niet te veel want anders stop ik niet meer. Ik voel me prima zonder, maar ook met.
Ik weet eigenlijk niet goed waarom ik dan meer en meer neem, want ik ben niet iemand die zich anders niet goed voelt, of die anders onzeker is, als ik niets gedronken heb denken ze soms ook dat ik ladderzat ben, zo gek kan ik zijn. Zou het dan iets met geboorterecht te maken hebben vraag ik me af? Dat je erna neigt.
Of misschien het gevoel dat je geen enkele grens wilt hebben? Nu ik met de wet der aantrekking alles aantrek, lijkt het leven soms een sprookje, en ga ik ook minder over de schreef. Soms heb ik echter zin om we flink over de schreef te gaan, als een soort rebel.

Ik heb een aantal vriendinnen die geen alcohol drinken, maar ook een aantal die ook flink borrelen. Het lijken allemaal gevoelige mensen te zijn. Maar niet zozeer mensen die zich niet goed van zichzelf voelen.
Een vriendin van me was naar de Brijder gegaan, om een gesprek aan te gaan, daar legden ze uit, dat sommigen iets in hun hersenen hebben waardoor ze gevoeliger zijn voor alcohol.
Anderen hebben dit niet, dus die blijven niet drinken.

Moonshine wrote:

Vandaag kwam mijn zwager langs om zijn nieuwe vriendin te showen. We kregen het over roken, want zwager "moet"  stoppen met roken. Ze vroeg aan mij of ik rookte. Toen ik daar ja op antwoordde begon ze ook over hoe slecht dat is enz. Maar telkens als iemand het daar over heeft, is er in mij iets dat zegt dat het voor mij goed is. En dan niet in de zin van gezond, maar iets wat ik nodig heb. En nu lees ik dit...... Hoe toevallig

Dan zal het ook zo zijn. wat voor de ene slecht is, is voor de ander goed.

Ik heb ook jaren flink gerookt. Van de een op de andere dag zei ik, ik ben er nu klaar mee, en het was ook klaar. We weten in onszelf misschien echt wel wanneer genoeg echt genoeg is.
Nu rook ik alleen wel eens op een feestje, en dan stop ik na zo een avond weer.

Haha, ja das wel een goede.
Zo zei mijn schoonzusje laatst tegen mij, dat haar vader was gestopt met roken, en daardoor altijd chagrijnig was, en zij er gek van werd.
Zei ze tegen haar vader, "pap ga alsjeblieft weer roken"
Zelf was ze ook gestopt met roken.
Maar ze is weer begonnen, omdat ze een darmziekte heeft, waarvan ze niet weten wat, en roken heeft blijkbaar een gunstig effect daarop.
Dus in sommige gevallen kunnen verslavingen beter zijn, dan dat je het niet doet.
Ik rook zelf ook, en ik weet dat als ik stop ook niet te genieten ben

Ik heb ook in een relatie gezeten waar ik absoluut niet gelukkig was. Toen was ik eigenlijk alcoholist geworden. Ik dronk toen zo ontzettend veel om mezelf echt te verdoven. Ik durfde niet weg te gaan, wist allemaal niet hoe het verder moest als ik weg zou gaan. Op een gegeven moment ben ik opgestapt. Ern koffer kleding, mijn hond en auto meegenomen. Daarna was het drinken ook over. Nu moet ik er vaak niet aan denken om alcohol te drinken. Soms in de zomer een radlertje, maar meer echt niet....... Toen had ik die drank een soort van nodig om nog een beetje licht in het donker te hebben zoals geschreven.

Ik heb laatst ook eens ergens gelezen dat als je HSS bent ( Ja weer zo een hokje) bent, je ook geneigd bent over de grens te gaan.
In jouw geval was het dan denk ik een verdoving Moon, om geen pijn te voelen.
Maar bij die vriendin van me, en ik herken het ook wel in mezelf, ging het dan zo over een grens heen. Dat het niet gek genoeg kon.
Net of ik het leven maar saai vond, en dan maar flink los ging, om het zo gek mogelijk te maken. Alsof we continue maar overvloed wilden, en grenzeloos wilden zijn.
We gingen dan helemaal los, eens kwamen we in een tent, en daar vroegen ze ons of we kooi danseressen waren, ze hadden daar van die kooien boven in het plafond hangen, de danseressen waren niet op komen dagen, en wij zeiden dat wij het waren. Of ze het geloofden geen idee, maar ze vonden het best. We hadden dan de grootste lol.
Of we wisten ergens al dat we met gevaarlijke mannen meegingen maar deden het toch, raakten verwikkeld in allerlei rare toestanden. We kwamen er altijd ongeschonden uit, maar als ik er wel eens bij nadenk nu, dan denk ik jeetje, wat waren jullie stom in de weer.
Nu heb ik het nog wel dat ik dingen snel saai vind, aan de ene kant hou ik van rust maar aan de andere kant moet er af en toe flink wat gebeuren, anders vind ik het saaiheid alom. Ik hou van nieuwe uitdaging, en gekke ervaringen.
Nu trek ik het zo aan, maar indertijd hielp drank ons, om in rare situaties terecht te komen, en het gekker dan gek te maken.

En dat is misschien dan toch dat geboorterecht. Het leven is overvloed, je zit niet gevangen, alles is mogelijk. Zo gek als je het bedenkt.

Verslavingen komen door een gebrek aan connectie! Het is een doordenker maar volgens mij helemaal waar.

Helder wrote:

Verslavingen komen door een gebrek aan connectie! Het is een doordenker maar volgens mij helemaal waar.

Daar geloof ik ook in.
Als je de kracht en overvloed in jezelf vindt heb je niets anders nodig.
En je hoeft ook niets te verdoven als je eigen systeem werkt.

Wat ik me nu ook weer afvraag aan de hand van dit topic.
Ik ben veel en veel te vroeg geboren. Ik was eens bij iemand en die vroeg me of ik te vroeg geboren was, en die zei dat ik te vroeg was omdat ik eigenlijk niet naar de aarde wilde, ik had het goed, en had zoiets moet het nu? Dan duik ik maar snel dat leven in, en leef het. Dan kan ik snel terug. Ik ben toen zelf nog eens terug gegaan naar dat moment in zo een regressie, en ik kreeg heel duidelijk dat ik mensen niet achter wilde laten, en dat ik geen connectie wilde voelen, ik wilde snel het leven leven, zonder verbinding te ervaren, anders was het moeilijk. Ik kreeg stukken van in de couveuse dat ze contact met me zochten, en toch nog met me spraken.
Als kind zijnde had ik wel dingetjes, maar pas nadat ik het ernstige stappen naast me neer gelegd heb, was de verbinding helemaal ten volle terug. Zou het daar iets mee te maken hebben vraag ik me af? Toen kwam ik ook meer mensen tegen die ik herken vanuit andere levens, echte maatjes. Dus meer connectie , die de connectie in mezelf opwekten.

Zouden verslavingen vaak opspelen bij mensen die niet graag het leven wilden leven? En later als ze meer bekenden treffen, veranderen.

Of kan het ook een overprikkeling zijn? In mijn puberteit had ik geen tijd voor allerlei toestanden met de andere kant, ik woonde toen ik 17 was op mezelf, en werkte toen al in de zorg naast mijn studie. Ik werkte op een groep met agressieve mannen waar ik ook bij de collegas het enige meisje was, ik moest de hele dag op mijn hoede zijn. Mijn hele persoontje draaide overuren zo in een vreemde stad, met allerlei nieuwe dingen. Ik had toen nog niet door hoe gevoelig ik was, misschien zocht ik daarom ook dempers, connectie blokkers.

Nou ja zeg, komt er net op de tv ook waar bent u verslaafd aan. Op rtl 5 bij Gallileo. Hoe zo aantrekken...

Ik denk niet zozeer per se bij niet willen leven, maar eerder bij niet willen voelen. Dat is toch waarom de meeste mensen iets gebruiken, alcohol, drugs, of wat ook, om niet te voelen. Dat is ook waarom veel jongeren blowen. Even een moment rust, weg van alles, en vooral geen nare dingen voelen. En ik denk dat dat dan vnl. is om even rust te ervaren?

Interessant gegeven dat je geen connectie wilde omdat je geen mensen achter wilde laten. Herken je dat in contacten, als je heel eerlijk gaat kijken? Je hebt nu bijv een man die vaak van huis is, je zei laatst dat je bij lange na niet alles met hem deelt en dat je dat prima vindt. In combi met wat je hier zegt, klikt dat best samen eigenlijk.

Wel apart dat we allemaal zo anders in elkaar zitten. Ik zoek zelf juist wél diepe connectie met mensen. Daarom prefereer ik op zich ook weer één op één contact. Misschien heb jij dat globaal gezien ook andersom, liever met meerdere mensen?

Qua verslavingen is het bij mij roken en koffie. Drank doet me niets. Ik heb zelfs een hekel aan mensen die veel (moeten) drinken. Kan ik absoluut niet tegen, word ik heel narrig van. Ontwijk ik ook.
Ik weet niet waarom, maar dat irriteert me mateloos. Ook hoe dronken mensen zich gedragen, en dan vooral vrouwen. Vrouwen worden meestal van die los geslagen gevallen die dan denken dat ze alles kunnen doen en zeggen en dat ze mega leuk zijn. Vaak kwetsen ze andere mensen dan nog ook en zij weten er de dag erop niets meer van. Lekker makkelijk. Óf ze worden jankerig en zielig. Beide ben ik zwaar allergisch voor.

Koffie kan ik niet laten staan, moet ik eigenlijk wel ivm verzuring van het lichaam. Maar dat heb ik op de één of andere manier van kinds af aan mee gekregen van thuis. Daar werd ook altijd veel koffie gedronken, als het op was, werd er gewoon nieuwe gezet. Heel de dag door. Als kind kreeg ik het niet, maar wilde ik het wel. Heerlijk vond ik het! Hoe ik dat dan wist, dat het lekker was, dat weet ik eigenlijk niet.
Stoppen met roken kan ik ook niet. Wil ik momenteel ook even niet. Zou wel minder willen roken, maar ook dat valt momenteel even zwaar...

Kristalletje wrote:

De enige reden dat mensen verslaafd raken is omdat mensen hun geboorterecht van goedvoelen terug willen hebben

Ik geloof dat dit de waarheid is.
En ik geloof dat verslavingen bij de meeste mensen te maken hebben met het eerste chakra. Immers het eerste chakra ontwikkelt zich in de eerste 3 tot 5 jaar en dat is de tijd waarin de meeste mensen het stoffelijk welbehagen opgeven en een overlevingspatroon beginnen. Ik tenminste wel.

Toen ik stopte met roken had ik heel sterk het gevoel dat de rotzooi van de wereld bij mij binnen kon komen. Ik geloof beslist dat roken een bescherming biedt tegen talloze grove energieën, die op dit moment op aarde zijn. En het is voor veel HSP rokers een lastige keuze, vervuil ik mijzelf of laat ik mij door de wereld om me heen vervuilen.

Terwijl ik dit draadje zat te lezen wilde ik eigenlijk op iedereen en alle zijwegen reageren, maar voor nu laat ik het eventjes hierbij. Ik kom nog wel weer terug.

Yarrow wrote:

Kristalletje wrote:

De enige reden dat mensen verslaafd raken is omdat mensen hun geboorterecht van goedvoelen terug willen hebben

Ik geloof dat dit de waarheid is.
En ik geloof dat verslavingen bij de meeste mensen te maken hebben met het eerste chakra. Immers het eerste chakra ontwikkelt zich in de eerste 3 tot 5 jaar en dat is de tijd waarin de meeste mensen het stoffelijk welbehagen opgeven en een overlevingspatroon beginnen. Ik tenminste wel.

Toen ik stopte met roken had ik heel sterk het gevoel dat de rotzooi van de wereld bij mij binnen kon komen. Ik geloof beslist dat roken een bescherming biedt tegen talloze grove energieën, die op dit moment op aarde zijn. En het is voor veel HSP rokers een lastige keuze, vervuil ik mijzelf of laat ik mij door de wereld om me heen vervuilen.

Terwijl ik dit draadje zat te lezen wilde ik eigenlijk op iedereen en alle zijwegen reageren, maar voor nu laat ik het eventjes hierbij. Ik kom nog wel weer terug.

Interessant, Yarrow. Kan wel eens heel wat in zitten...
3-5 jaar die periode, hoe heet die ook alweer. Had ik laatst met mijn coach een soort test over om te kijken wat mijn persoonlijkheid is, de dominante trekken dan, want je hebt van alles altijd wat. Elk type heeft goede en zwakke dingen, en is verbonden met een leeftijd.
Ik kwam uit op de persoonlijkheid van fase 2-5 jaar. Mag nou een biet wezen als ik nog weet hoe die heette though...
Even serieus op Googlen, pfff... Tis de indeling van Wilhelm Reich. Ik had de rigide persoonlijkheid. Dat is dus bij het 4-5 jaar. Buiten de geschiedenis (weet ik echt niet meer) héél herkenbaar.

Karakter structuren Wilhelm Reich

Ik hou ook van diepe connectie met mensen en heb ook hele diepe connecties met de mensen om me heen. Ik heb ook meestsl 1 op1 contact.
Met mijn man voel ik ook een hele diepe connectie.
Ik heb het bij de voorgeboorte en na de geboorte zo ervaren maar op een bepaalde leeftijd kwam ik allemaal mensen tegen waar ik diepe connecties mee voel. Ik hou ook van diepe contacten en verbind me graag met mensen. Ik ben niet van de oppervlakkigheid.
Mijn man is vaak van huis,maar soms ook tijden niet. Ik kan goed alleen maar ben daarnaast echt een gezinsmens. Doordat ik ziek ben en ook regelmatig heftige momenten ken staan we ook erg dicht bij elkaar. We delen lief en leed samen. De meeste dingen deel ik wel maar ik heb ook dingen die ik voor mezelf hou. Dat zijn echter geen zaken die er toe doen. Ik heb gewoon een rijke innerlijke wereld waarbij ik ook wel eens wat voor mezelf hou. Maar ik denk dat uitleggen lastig is. Ik kan niet precies uitleggen wat ik bedoel. Mijn man kent me wel door en door. Misschien is het bij iedereen zo maar denk ik te bewust. Als ik het aan anderen vraag hebben ze het ook gewoon en krijg je natuurlijk dat is toch altijd zo. Ik denk gewoon soms teveel en te diep. En moet er misschien beter bij nadenken hoe ik iets deel anders schep ik hele verkeerde beelden door diep denken.
Mijn man is de belangrijste voor me maar ik heb meerdere mensen net wie ik een echte zielsverbinding voel.
Ik ben natuurlijk ook al 17 jaar getrouwd en ook als hij er even niet is voel ik gewoon een sterke verbinding. In de begintijd huilde ik tranen met tuiten als hij weg moest maar nu ben ik het gewend. Ik mis hem gerust maar ik heb ervaren dat diepe connecties connected blijven ook als je elkaar lijflijk even los moet laten. Zo merk ik ook geen verschil in diepte bij een zielenmaatje die dichtbij me woont of een maatje die ver weg woont en ik minder kan zien. Ze zorgen voor dezelfde diepte. Op afstand kun je ook veel voelen. En als je elkaar ziet is het goed en bespreek je soms dieptes in een moment waar je met een ander jaren over doet.

Ik drink nu nog wel eens veel als ik uitga. Dat gaat dan niet zo van we moeten teveel drinken maar spelenderwijs. En soms met mijn man thuis zitten we ook wel eens aan een fles wijn en is het soms net teveel. Dat is niet veel maar soms. Hoor merendeel terug dat ik vrolijk ben en gezellig en niet zo anders dan normaal. Ik heb zelf ook wel eens dat mensen vervelend dronken zijn maar heel veel ook niet. Jij hebt dus een hekel aan mij dan Kristalletje?

Oh, je maakt het meteen persoonlijk, haha.
Als je dronken bent zou dat inderdaad kunnen. Ligt er aan hoe iemand dronken is. Aangeschoten is altijd anders, dat is doorgaans altijd leuk. Maar ik heb eerlijk gezegd nog nooit een dronken vrouw meegemaakt die nog leuk was. En dan heb ik het niet over straalbezopen, maar dronken. Worden altijd irritant. Ik denk dat het onder vrienden die je kennen en die zelf ook drinken ook weer anders ervaren wordt. Ik drink zelf niet zo veel, hooguit lichtelijk aangeschoten. Dan kijk je daar iets anders tegenaan dan iemand die zelf ook flink aangeschoten en/of dronken is.
Ik heb ook vriendinnen gehad waar ik als ze nuchter waren heel goed mee overweg kon. Maar dronken werden het ook van die vervelende vrouwen.
Kun je persoonlijk opvatten, maar was niet aan jou gericht. Ik heb het simpelweg nog nooit anders meegemaakt.

Er is een verschil tussen persoonlijk opvatten en persoonlijk aantrekken en maken.
Het was gewoon een vraag meer niet. Er staat bovenstaand een verhaal van mij over dat ik met vriendinnen wel eens flink over de schreef ging, toen las ik jouw reactie, dus dacht vraag het gewoon. Zo ben ik, als ik iets wil weten dan vraag ik het. :(GNF):zonder vervelend gevoel ofzo hoor, want dan had ik er helemaal niet bij, gewoon een vraag op je schrijven, meer niet.
Ik vroeg het omdat ik zelf het idee had dat het een aanname was, en dat blijkt wel als je het zelf nog niet zo meegemaakt hebt op die manier.
Ik heb zelf ook wel eens avonden dat ik nuchter blijf, en de rest aan de borrel zit maar dan voelt het ook niet irritant.
Ik ken wel irritante mensen als ze dronken worden, maar lang niet allemaal.
Het ligt er dus denk ik maar net aan wat voor mensen je kent, en hoe mensen zijn met drank op, daar kan een groot verschil inzitten.
En het is natuurlijk ook net weer wat we als dronken en aangeschoten zien.

Dat is voor mij overigens ook de diepte in gaan, dat als je een vraag hebt, stel hem gewoon, persoonlijk of niet. Ik heb het idee dat er dan soms gelijk gedacht wordt dat iemand het zich heel erg aantrekt, of zich aangevallen voelt, of voel ik dat verkeerd?
Ik zat hier zelf gewoon te giechelen toen ik het vroeg...

Yarrow wrote:

Kristalletje wrote:

De enige reden dat mensen verslaafd raken is omdat mensen hun geboorterecht van goedvoelen terug willen hebben

Ik geloof dat dit de waarheid is.
En ik geloof dat verslavingen bij de meeste mensen te maken hebben met het eerste chakra. Immers het eerste chakra ontwikkelt zich in de eerste 3 tot 5 jaar en dat is de tijd waarin de meeste mensen het stoffelijk welbehagen opgeven en een overlevingspatroon beginnen. Ik tenminste wel.

Toen ik stopte met roken had ik heel sterk het gevoel dat de rotzooi van de wereld bij mij binnen kon komen. Ik geloof beslist dat roken een bescherming biedt tegen talloze grove energieën, die op dit moment op aarde zijn. En het is voor veel HSP rokers een lastige keuze, vervuil ik mijzelf of laat ik mij door de wereld om me heen vervuilen.

Terwijl ik dit draadje zat te lezen wilde ik eigenlijk op iedereen en alle zijwegen reageren, maar voor nu laat ik het eventjes hierbij. Ik kom nog wel weer terug.

Daar kan je wel eens gelijk in hebben, dat roken de shit van buitenaf tegenhoudt. Dat hsp-ers dat nodig hebben als soirt van zelfbescherming, dat er anders te veel binnen komt. Als ik daar zo op ga voelen, voelt het voor mij als waarheid!

In de periode dat ik zoveel dronk was het echt om de pijn te verdoven. Zonder was ik gewoon zo in de knoop met mijn gevoel, mijn irritaties enz.
Ik had een hekel aan mezelf als ik dronken was, vond mezelf ontzettend irritant, deed dingen die ik vreselijk vond. Zo kwam ik in een visueuze cirkel. Nog meer drinken om mijn zelf haat niet te hoeven voelen.....
Nog steeds heb ik nu een hekel aan dronken mensen die zo vervelend zijn. Ik kan jou, Kristalletje, hier goed in begrijpen.

Over de diepte in gaan..... Heel graag. Hoe dieper hoe beter. Ik hou niet zo van de mooi weer gesprekken, maar wil graag weten wat mensen drijft, raakt, hoe ze bij bepaalde overtuigingen komen enz. De mens achter de mens zien te vinden. Verbinding maken op diep niveau, daar hou ik van...

Komt een hoop vrij bij iedereen bij het onderwerp verslaving. Mooi om te lezen!

Ligt er ook weer aan. Je hebt online geen intonatie, geen body language, je kent elkaar niet persoonlijk.
Ik denk dat als de meeste mensen vragen "dus dan heb je een hekel aan mij?" ofwel verwachten dat je je standpunt snel omgooit omdat je geconfronteerd wordt en het aangeeft dat zij je mening niet fijn vinden. Ofwel ze voelen zich beledigd/gekwetst of whatever.
En daar zit ook weer een verschil in tussen waar je vandaan komt. Brabantse mensen (zoals ik) zijn meestal niet zo direct. Dat wordt doorgaans als niet prettig ervaren. Dat is meer van andere regionen, en het is ook een meer stadse benadering. Ook gestoeld op mijn eigen ervaring zijn mensen van 'boven de rivieren' en/of uit een stad veel directer.
Ik ben zelf zo niet. Niet zo opgevoed, niet zo opgegroeid. Ik ben Brabants en ik kom uit een dorpie.
Een paar jaar terug, of korter nog, zou ik met zo'n directe vraag ook mijn visie iets veranderd hebben. Ik hou niet van dat soort directe dingen waarmee je feitelijk 'on the spot' gezet word. Krijg ook acuut hoofdpijn er van. Maar ik verander mijn visie niet, want dan ga ik zitten liegen.

Leg ik uit om context te geven, om aan te geven dat het niet zwart-wit is. Goed mogelijk dat als je een Rotterdam zou vragen "Dus dan heb je een hekel aan mij?" dat die dat weer heel anders opneemt. Zelfde voor het antwoord op die vraag overigens.
Wederom, een voorbeeld, geen persoonlijk iets.

Ja maar je bent zelf juist wel heel direct..
Want als ik dan dat stukje lees over connectie naar mij toe. Toen dacht ik wel even van hallo? Denk je dan dat ik geen binding met mijn man heb, en geen connectie, of geen connectie met mensen om me heen? Dat irriteerde me om eerlijk te zijn wel, omdat ik dacht jullie kennen me hier toch, jullie merken toch wel dat ik een mens ben dat juist van diepte houdt? En iemand ben die juist graag diepe contacten heeft?
Dan heb ik wel even zoiets misschien is het hele forumleven gewoon niets voor mij, omdat ik het idee heb dat er een heel ander beeld van me is op die manier.

Ik heb met jouw als ik eerlijk ben soms  het gevoel Kristalletje dat je zelf wel heel direct bent in wat je benoemd, maar het dan andersom niet prettig vind. En dat is niet met hard feeling, helemaal niet, maar gewoon eerlijkheid.

Ik verwacht nooit van iemand dat ze hun standpunten omgooien  maar als je je wilt verbinden zul je toch exact moeten weten wat iemand voelt en bedoeld, en dan dus gewoon vragen.

Ik bedoelde dat als vraag, als contemplatie. Omdat het wel een hele interessante is. Meer niet. Jouw verhaal zet mij weer tot nadenken aan, hoe ik dat zelf heb. En dan kom ik dus tot de conclusie dat ik het andersom heb. Voor zover ik herinner dan, want de tijd in de baarmoeder en/of van incarnatie weet ik dan niet. Leek mij interessant om te kijken of we dingen allebei ook andersom ervaren en beleven.
Daarom vraag ik je ook dingen, die je dan beantwoordt vanuit boosheid of gekwetsheid, terwijl ik naar je ervaring vraag. Ik noem dat interesse tonen, dieper nadenken over dingen, contemplatie.
Ik begrijp zelf niet zo hoe het zit dat je mijn dingen telkens verkeerd op lijkt te vatten.
Je zegt telkens dat je discussies en diepere gesprekken fijn vindt, maar als het dan dieper wordt, ga je elke keer twijfelen of het forumleven wel voor jou is.

Ik ben niet direct, nooit geweest ook. Dat is iets wat ik meer aan het leren ben. Ik durfde nooit voor mezelf te gaan staan, voor mijn mening, voor mezelf. Heb altijd alles maar laten gebeuren, ook als volwassene.
Maar blijkbaar raken we iets in elkaar wat het communiceren dan lastig maakt.

Lieverd ik ben helemaal niet boos.
Totaal niet.

Ik twijfel of het forumleven wel wat voor me is, omdat ik dit elke keer heb. ik wist al dat dit weer zo zou lopen. Maar toch wilde ik het vragen, want anders kan ik niet mezelf zijn. Feitelijk is het dus zo dat elke keer als ik iets wil vragen of zeggen om dieper op iets in te gaan het zo loopt.
Jij vindt dat ik je verkeerd begrijp, maar andersom heb ik dat misschien toch ook?
Jij denkt dat ik boos en gekwetst ben maar dat is niet zo. Ik voel me alleen of ik me niet kan uiten op de manier hoe ik ben. Of ik me in moet houden anders raken we weer in zo een situatie.
Ik maakte uit jouw schrijven over connectie op, dat jij denkt dat ik geen connectie ervaar, omdat je ook schreef, ik hou wel van diepe connectie.
Dan is het toch niet vreemd dat ik denk, oke je neemt dus aan dat het bij mij niet zo is? En dan ben ik niet boos of gekwetst, maar denk wel, oke, ik heb dus schijnbaar een heel ander beeld van mezelf afgegeven dan ik het daadwerkelijk bedoel. En dat ontneemt me wel een beetje de lol om te delen, dan kan ik het beter gewoon met vriendinnen delen.


Want bij een zin als mijn verhalen telkens verkeerd op lijkt te vatten krijg ik ook een beetje de kriebels.

Het spijt me als ik misschien even te heftig gereageerd heb.
Ik denk dat het ook met onderliggende gevoelens te maken heeft, ik voel bij jullie ook van alles, waardoor ik op een bepaalde manier reageer.

Gevoelige mensen\hsp'r kunnen ook roken omdat roken heel goed aard, in mijn ervaring beter dan aardende stenen.
Ik heb nog geen steen gevonden die mij beter aard dan een sigaret.
En als je geaard bent pik je veel minder tot niets meer op van je omgeving, waardoor je je beter voelt, omdat je ook de ellende van anderen niet meer voelt onder anderen.