Voorbestemd versus Vrije Keuze

Altijd een leuk onderwerp ... Ik kom daarmee omdat ik 'toevallig' de laatste paar dagen ineens dat tegenkom online, destiny and fate. Valt me ineens op.

Ik geloof zelf dat bepaalde dingen voorbestemd zijn te gebeuren, heel veel volgens mij. Je kiest immers toch zelf de setting voor je geboren wordt, dus ook de lessen en dingen die je wilt leren. De kans dat je die dingen dat gaat leren in die setting met je talenten is dan toch ook heel groot.
Je maakt ook afspraken met andere zielen die je daarbij helpen, jij helpt tegelijkertijd bij dingen die zij willen leren.
Dat je die mensen ontmoet is dan toch voorbestemd.
Zo ook met andere dingen, een baan, een hobby, een onverwacht succes.
Vrije keuze kan hier veel dingen veranderen, bijsturen, misschien zelfs maken dat iets wat eigenlijk voorbestemd was, niet gaat gebeuren. Als je bijv. uit onzekerheid of angst iets niet aan durft te gaan wat je eigenlijk wel graag zou willen. En wat je eigenlijk ook dit leven had willen leren.

Het (nood)lot
is dan zover ik begrijp dingen die vastliggen. Zoals bijv veel zielen dit jaar over gegaan zijn. Dat ligt vast. Keuzes die je maakt hebben daar weinig of geen invloed op.
Ik blijf maar op FB lezen van vrienden van vrienden die overleden zijn. En dan opmerkingen van "2016 blijft maar doorgaan met mensen wegnemen" "2016 houdt er niet mee op!"
Dan denk ik "Jemig, wat een instelling?" Het is niet het jaar, nou ja, ergens wel, omdat er een enorme ommekeer is gekomen dit jaar. Maar niet in de zin dat het jaar dan een soort monster is wat mensen opeet. Meer dat die zielen tevoren hebben besloten om in die tijd, met die ommekeer, over te gaan. Ofwel om opnieuw te incarneren ofwel om van bovenaf mensen te begeleiden.
Wat ik begrijp ook dat veel zielen die enorme ommekeer niet aankunnen. Niet mee willen (groeien).

Vrije keuze daarin heb je toch niet echt? Ik denk de enige keuze die iets doet t.a.v. het lot keuze op Zieleniveau is. Niet op aards niveau, wat meestal is wat wij bedoelen als we het hebben over 'vrije keuze'.

Ergens kun je dan ook weer afvragen of het ontmoeten van bepaalde zielen, wat van te voren is afgesproken dus, valt onder 'voorbestemd' of 'lot'?
Misschien dat dat wisselt? Dat je sommigen alleen gaat ontmoeten als jij bepaalde keuzes maakt in dit leven en anderen sowieso op je pad komen, ongeacht wat?

Ik heb eens ergens gelezen dat er verschil inzit bij zielen. Voor en met de ene wordt alles uitgestippelt. Voor en met de ander slechts grove lijnen en met anderen ligt het meeste open. Dat ligt helemaal aan de lessen en de ziel.
Ik geloof er ook in dat onze tijd van overgaan vastligt maar dat je toch door roekeloos gedrag of door een verkeerde samenkomst eerder over kan gaan dan de bedoeling was. Wij aan deze kant zullen niet weten of een ongeluk de tijd was of niet.
Ik heb ook eens dat verhaal gehoord van een gelukkig kind,dat te water liep en zichzelf verdronk omdat ze voelde dat het haar tijd was. Zij was een zeer bewuste ziel want de meesten voelen het niet op die manier.
En ergens geloof ik ook dat we meerdere leeftijden meehebben. Tussenstops van ga je nog door of houdt het hier op.
Maar dat verschilt denk ik ook per ziel. De een krijgt een vaste leeftijd mee. De ander meerdere stations.

Wat ik me tegelijkertijd dan afvraag. Ik werk heel veel met de wet der aantrekking. Eigenlijk altijd komt het wel hoe ik het wilde van kleine dingetjes tot grotere dingen. Hoe kan ik dit dan zien? Waarom lukt het altijd? Trek ik datgene aan wat ik al aan zou trekken en voelde ik dat onbewust en vraag het daarom? Of heb ik er vrijheid en speelruimte in en is mijn les leren dat het leven magisch kan zijn? Of kun je alleen aantrekken wat er binnen je lespakket ligt en doe ik dat onbewust goed?

Misschien dat je daardoor de ruimte krijgt om andere dingen te doen en/of aan te pakken. Als je je over heel veel dingen niet druk hoeft te maken omdat ze al lukken, krijg je tenslotte ruimte.

Van die mensen waarvan je, als je ze leert kennen, meteen het idee hebt alsof je ze al langer kent zijn volgens mij van die voorbestemde ontmoetingen. Van die vooraf gemaakte afspraken.

Inderdaad zijn er dit jaar wel heel veel uitspraken geweest over het overgaan van zoveel mensen dit jaar. Ik bekeek ook de lijst met overleden bekende mensen.... Zooo dat waren er veel. Ze zijn vast bezig een enorme popgroep te maken daarboven.

Veel mensen hebben gekozen nu weer terug te gaan naar boven. Hebben meegeholpen bij de ascentie en gaan nu daarboven verder helpen. Misschien wel om nieuwe ideeen uit te broeden hoe het nog verder ontwikkeld kan worden en dan over een tijd weer terug komen om weer verder te kunnen helpen. Even weer opladen na een hectische tijd op aarde. Want als je nagaat wat er de afgelopen 50-60 jaar is veranderd! Dat is ongelofelijk. Even weer op adem komen.

Ik denk dat er sowieso weinig vrije keus is. Bv. Als je een nieuwe baan zoekt, kun je wel kiezen wat je wiolt, maar de ander moet maar net jou uitkiezen uit de 100 die ook hebben gesolliciteerd. Daar is niks van vrije keus, maar allemaal voorbestemd. Zo is het volgens mij met alles. Er moet maar net precies dat gebeuren waar je voor kiest. Je kiest wel voor een nieuwe auto, maar zodra er andere mensen bij komen, bij een keuze, dan is het weer een heel ander verhaal....

Kristalletje wrote:

Misschien dat je daardoor de ruimte krijgt om andere dingen te doen en/of aan te pakken. Als je je over heel veel dingen niet druk hoeft te maken omdat ze al lukken, krijg je tenslotte ruimte.

Mooi gezegd, dat klopt wel denk ik.
Ik denk ook wel dat het zo is als veel dingen lukken, je je ook minder druk maakt om wat er niet lukt, of het anders ziet.
Het is met alles natuurlijk ook de manier waarop we erna kijken.

Moonshine wrote:

Ik denk dat er sowieso weinig vrije keus is. Bv. Als je een nieuwe baan zoekt, kun je wel kiezen wat je wiolt, maar de ander moet maar net jou uitkiezen uit de 100 die ook hebben gesolliciteerd. Daar is niks van vrije keus, maar allemaal voorbestemd. Zo is het volgens mij met alles. Er moet maar net precies dat gebeuren waar je voor kiest. Je kiest wel voor een nieuwe auto, maar zodra er andere mensen bij komen, bij een keuze, dan is het weer een heel ander verhaal....

Ik denk ook wel dat dit al vaststaat, maar toch vraag ik me soms af hoe het zit. qua wet der aantrekking.
Zoals met dat huis van mijn ouders bijvoorbeeld, ze hebben het gekregen omdat andere afhaakten, waarom haakten die anderen dan af, nadat wij de wet der aantrekking toepasten? Is dat onze schuld, vast niet. Er waren nog meer gegadigden, toch lukte het.

Ik ging altijd naar paranormale avonden, en probeerde het thuis al aan te trekken, ook als er 70 man in de zaal zat, had ik altijd een boodschap, terwijl de meesten niets kregen. Het lukte me altijd.
Een keer werd er een kaars uitgedeeld aan iemand in het publiek, ik dacht ik wil hem graag hebben, maar dat gaat niet lukken, er zit zoveel man en het is ook niet eerlijk van me om hem te willen terwijl een ander hem harder nodig heeft misschien. Ik kreeg hem niet.
Misschien werkt het ook zo met die baan, als je denkt er zijn er nog zoveel, heb je hem niet, als je denkt ik trek een leuke baan aan, heb je hem misschien wel. Of komt er wat leukers.

Ik denk dat het misschien zo is hoe dichter en helderder we voelen wat we echt willen en het uitzenden, hoe meer kans we hebben dat het zo draait.
Er zullen ook mensen solliciteren op zo een baan die het eigenlijk onbewust niet willen, of teveel van hun lessen afwijken.

Wij letten denk vaak teveel op andere mensen, denken, mijn kans vermindert, het zijn er teveel, een ander wil het misschien meer, of past meer of wat dan ook, terwijl we ons daar niet mee bezig moeten houden. Wij hoeven niets met die ander, dat doet het Universum wel. Het Universum kent alle details, ook die van andere sollicitanten, en zal iedereen voorzien van andere dingen, en wegen, die nodig zijn, het Universum is overvloedig en kent tig meer andere manieren en details dan ons, dus die zorg kunnen we ook het best uit handen geven.

Met de wet der aantrekking is het denk ik zo dat je dan een lijntje hebt met het universum en zo ook een lijntje met jou keuzes voor je incarneerde. Hoe leg ik dat uit..... Dat je dan dichter bij jezelf bent, bij jou ziel, bij wie je werkelijk bent. Je trekt dingen aan die voor jou belangrijk zijn. Jij zal nooit gaan willen aantrekken dat je een goeie loodgier bent oid. Jij trekt zo makkelijk dingen aan omdat je dicht bij je zelf bent, op het goede pad zit, dus dan gaat het makkelijk. Denk ik zoiets.....

Dat klopt denk ik wel Moon.
Ik zal nooit het Universum vragen om totale gezondheid, omdat ik gewoon zoiets heb van waarom? Ik voel dat ik gekozen heb met reden, en die wil ik niet veranderen. Maar ik ervaar het ook niet als erg.

Misschien is het ook zo dat als we dicht bij onszelf zijn, we niet zo snel iets erg vinden?
Dat we niet zozeer inzoomen, maar meer uitzoomen.

Maar weer even iets anders. Kunnen jullie je nog herinneren dat je afspraken hebt gemaakt over je leven en keuzes die je zou maken?

Ik heb dan een vreemde herinnering dat ik in een wit kerkje zit aan een tafel en dingen opschrijf met een soort priester achtig uitziend iemand.

Maar ook een beeld dat ik in een hele drukke ruimte ben, een soort wachtruimte, waar ook wel rust is als je het wilt, maar ook veel mensen voorbij komen.
Zouden wij gevoelige zielen, ook niet soms bekende mensen zien vanuit die wachtruimte? Is dat dan je zielengroep? Of zouden er meer groepen bijeen zitten in zo een wachtruimte?
Hoe groot is zo een groep dan?
Ik krijg soms wel eens het zeggen dat ik meerdere opties had voor een moeder, dat sommigen ook later weer op mijn pad zijn gekomen, en dat ik inzie, dat ik de goede keuze heb gemaakt. Het komt over alsof het in sommige gevallen heel gestructureerd verloopt dat uitkiezen, en in sommige gevallen meer met zijn allen geschuif en gedoe.


Wij hingen hier thuis jaren terug eens wat fotolijstjes op, aan een wand, ook onze opa en oma, die al jaren heen waren. Mijn dochter was toen drie, en heeft ze nooit gekend, we spraken er wel eens over als zijnde opa en oma, maar nooit bij naam en toenaam, ze had ze nooit gezien. Maar ze wees naar de oma van mijn man, die we net ingelijst hadden tussen alle andere lijsten van onbekenden voor haar, en ze zei, dat is M... ( We wisten honderd procent zeker dat ze die naam niet kon weten.)
Dus wij vroegen , waar ken je die dan van? Toen zei zij die was er ook toen ik zat te wachten om geboren te worden.
Als ik daaraan terug denk, dan denk ik er moet toch haast wel een ruimte zijn waar we dan even zijn samen voor de rolverdeling.

Het is best eens leuk om daar een meditatie op te doen, de wachtruimte meditatie, dan blijken er opeens hele andere mensen te zitten wachten dan je in eerste instantie dacht.
Met heel andere lessen, opdrachten, in verband met de jouwe die je dacht. Ik heb voor mezelf eens zo een meditatie geschreven, en het gekke is dat je dan verwacht je ouders te zien, je naasten, maar dat er uit het niets mensen komen met wie je misschien 1 keer hebt samengewerkt, of een kindje van school, die je amper bij naam kent.

Moira wrote:

Kunnen jullie je nog herinneren dat je afspraken hebt gemaakt over je leven en keuzes die je zou maken?

Ja, maar dat kwam niet spontaan of zo.
Ik herinnerde het me tijdens een workshop op het Elohim Centrum.
En niet over de keuzes die ik op aarde zou maken, maar wel het doel van mijn incarnatie en met wie ik dat afgesproken had.
Ik herinner me geen wit kerkje en geen wachtruimte.

Ik bedenk mij wel eens dat ik aan een grote, zware eiken tafel zit, samen met mijn Gidsen en Engelen. Heel veel lege bierpullen om me heen, en ik lig een beetje laveloos op tafel, naast mij een perkamentrol met een boel tekst, mijn handtekening erop. Mijn gezelschap heeft er nogal schik om, dat ze mij hebben laten ondertekenen.
Ze hadden nog een incarnatie over, konden die aan niemand slijten, en zo hebben ze mij dus zover gekregen
Gekheid natuurlijk, maar dit verhaal heb ik ooit iemand verteld (en diegene was zo naïef om het voor waar aan te nemen )

@ Wolf Robe, beschrijft dat ongeveer jouw gemiddelde avondje in de kroeg?

@ Moira, ik heb me er eigenlijk nooit zo mee bezig gehouden en ook nooit spontaan daar een beeld over gekregen, niet zover ik me kan herinneren.

Kristalletje wrote:

@ Wolf Robe, beschrijft dat ongeveer jouw gemiddelde avondje in de kroeg?

nou, om eerlijk te zijn...... Van mijn 14de tot ong mijn 21ste ging het wel regelmatig zo inderdaad

Klinkt toch best gezellie. Denk dat het voor velen zo is gegaan, zeker toch mbt manvolk, alhoewel meiden er ook wat van kunnen. (Dat is dan niet gebaseerd op mijzelf, maar wat ik bij mijn dochter en vriendinnen heb gezien...)

Ik heb nu af en toe nog wel eens van die avonden.
Alleen is het de volgende dag weer mekkeren en spugen en dan denk ik wat ben ik toch weer stom in de weer geweest.

Jep, dat was bij mij in het begin ook meer regel dan uitzondering. Uiteindelijk was ik toch wel dusdanig "getraind" zodat ik meestal de hele boel wel binnen wist te houden.
Het is overigens niet zo, dat ik per se dronken moest zijn om iets stoms te doen of af te spreken; daar had ik over het algemeen geen drank voor nodig