Je eigen kracht(en) kennen

Ik blijf dat zelf altijd zoiets vinden. Toevallig kwam ik gisteren een reading tegen uit 2008 waardoor ik hier weer op kwam.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niet gezien werd in de zin van 'iets' hebben of kunnen, ook niet tijdens workshops. Ik werd altijd over het hoofd gezien.
Totdat ik naar een vrouw ging die ik kende van een forum, gewoon om elkaar te ontmoeten, al denk ik dat zij me wilde zien uit nieuwsgierigheid, omdat ze aanvoelde wat ik in huis had.
Zij liet mij van alles doen en proberen, volgens mij was ze echt benieuwd te zien wat ik kon doen. En ik kon alles wat ze me liet doen, zonder moeite. En op een gegeven moment toen ik iets deed wat ze had gezegd, stond ze me aan te kijken, helemaal verbouwereerd met een "Wauw!"
Ik was wat verwonderd, uit het veld geslagen eerder, ik snapte niet wat ze nou dan zag wat zo bijzonder was. Achteraf had ik het moeten vragen misschien. Maar ze was zeer duidelijk zeer onder de indruk. Ik had graag bij haar in training gegaan, maar ze woont 4 uur van mij vandaan.

Maar nou in die reading die ik vond kwam ik weer zoiets tegen:
In je huidige thema is het centrale aandachtspunt te situeren in het volledig aanvaarden van de enorme intuïtieve en spirituele kant van jezelf, zónder de verbinding met je ratio, je gevoel, je levenservaring te verliezen.  .....  Je hebt enorme sluimerende krachten in je.

Er zijn dus mensen die enorme krachten in me zien (heb het nog vaker gehoord), terwijl in een groep tijdens een workshop niemand het -of mij- lijkt te zien. Maar ik weet zelf eerlijk gezegd nog altijd niet wát nou. Wát is er nou zo bijzonder, wát kan ik dan?

Soms voel ik het zelf wel, dat ik enorme krachten heb, alleen zit ik dan dus van, wát? Wát moet ik er mee?
Andere keren (meestal) heb ik meer dat ik denk van 'ik kan een beetje wat, maar niet echt'. Ik houd/maak mezelf kleiner geloof ik. Oud patroon.
Zo apart dat dat in mijn vorige leven reading ook iets dergelijks opkwam, dat ik toen ook niet echt gezien werd, en geredeneerd werd "Die redt zich wel."

Ergens ben ik nieuwsgierig of anderen ook zoiets hebben? Ergens weten dat je meer kunt dan je doet, maar anderzijds niet echt er in geloven en ook niet echt weten wát het dan is dat je kunt.

Goh dat is eigenlijk heel herkenbaar.

Ik denk dat dit het product is van een maatschappij waarin je in een ziekelijke "bescheidenheid" wordt gedrukt waar we eigenlijk niet in horen te zitten. Er is dan een selecte groep mensen die zichzelf geweldig, mooi, goed etc mogen vinden. Waarom eigenlijk? Omdat we dat zelf toelaten. Onze eigenwaarde wordt bepaald in onze jeugd en is eigenlijk doorslaggevend voor de rest van je leven. En hoe goed we het soms ook willen doen met het niet aantrekken van andermans mening, vaak vallen we toch terug in onze rol gemogen te willen worden en en daar soms zelfs dingen voor te veranderen. Om eerlijk te zijn leef ik ook met een valse bescheidenheid. Men zegt dat ik mooi kan zingen en dan zeg ik dat het wel meevalt. Of ik popster kwaliteit heb weet ik niet maar ik ben het zeker met ze eens dat ik een mooie stem heb. Maar van mensen die dat over zichzelf zeggen..het blijft een puntje! En ik denk dat dit een cirkel blijft als we deze zelf niet doorbreken. Ik denk niet dat 1 van ons dat ooit kan, dat moeten we verenigd doen.

Ergens weet ik ook dat ik meer kan. Dat er meer in zit. Dat er een grote kosmische kracht in mij schuilt, wachtend om "ontketent" te worden. Maar misschien is dit een transformatie waar we met zijn allen naar toe werken. Wanneer deze fase over is wij opgelucht adem kunnen halen en onze "echte eigen krachtige ik" kunnen zijn, misschien zo sterk dat we eerst nog niet comfortabel zijn..en dat die zucht als het ware een kracht is die we in de rest van de wereld sturen.

Ik moet een beetje lachen om dat selecte groepje dat zichzelf geweldig, mooi, goed etc mag vinden... Wat zit daar onder? Niks, bagger? Het ergste is, ze hebben mensen die in hun ogen minder geweldig zijn nodig om dit te benadrukken.

Je hebt gelijk hoor Gwynne, het is nogal wat om die cirkel te doorbreken. Maar de enige die dat kunnen doen zijn we zelf. Niet meer meegaan daarin, je maakt er geen vrienden mee. Dat levert weerstand op, veel weerstand en dat voelt niet lekker. Eigenlijk kun je die cirkel pas succesvol doorbreken als je je zelf, je kracht gevonden hebt en kunt vasthouden. Tot die tijd blijft het een vallen en opstaan, weer meegesleurd worden in die cirkel om vervolgens te bedenken: ik moet er uit!

Misschien helpt het wel om met meer te zijn, als je kijkt naar het hebben van gaven, vroeger was je een heks, nu ben je psychisch gestoord... enige voordeel is... je wordt niet meer op de brandstapel gegooid, maar die schandpaal, die is er nog steeds.

Ik zie het als zijnde dat we allemaal naar de aarde zijn gekomen met ook n doel erin leren dat we allemaal als het ware goden zijn en grote kosmische kracht bezitten. Iedereen bezit die kracht. Alleen komt het bij iedereen weer anders tot uiting en voor sommige speelt het minder of is het om andere redenen meer op de achtergrond. Ik kon vroeger nog wel eens opkijken naar mensen als ze wat konden wat een ander niet kon zoals heel goed magnetiseren of wat dan ook. Nu heb ik dat niet meer zie ik de bakker die goed brood bakt als net zo bijzonder. Ik heb wel vaak dat mensen tegen mij zeggen je bent bijzonder. Je kunt bijzondere dingen. Maar ik vind zelf ik ben een mens die zo leert de kracht naar boven te halen en een ander doet het anders. We hebben allemaal grote kosmische kracht. Meestal zijn de mensen die me bijzonder vinden of zelf onzeker. Of ze willen met me pronken of vinden het interessant. Mijn dierbaren vinden me ook bijzonder maar om wie ik ben niet om wat ik kan.  Vroeger vond ik het fijn als mensen zeiden jij hebt gaven. Nu niet meer. Ik vind het fijn als mensen door al je kwaliteiten heenkijken en zien dat alle mensen kosmische kracht bronnen zijn. Bij sommige sluimerend en bij andere komt het eruit.

Ik denk wel dat ik mijn kracht gevonden heb. Ik merk het ook aan dat het me eigenlijk niet eens zozeer meer uitmaakt waar die kracht dan inzit. In wat voor bezigheid of wat dan ook. Ik voel het in mezelf. Ik hoef het ook niet zo nodig meer van een ander te horen. Er hoeft niets meer te zijn.. waaruit ik op kan maken ik kan iets. In het voelen van kosmische kracht hoeven we ook niks denk ik. Het leven werpt ons,tal van.omstandigheden en.kwaliteiten toe om te laten merken dat we allen bijzonder en krachtig zijn.

Ik geloof dat er in ons allen veel meer kracht zit dan we tot uiting brengen en dat door verandering in denken en voelen het bij iedereen naar de oppervlakte kan komen. Maar het ligt aan levensplanningen en keuzes of het eruit komt en welke hoeveelheid we gebruiken.

Ik heb het ook wel gehad dat anderen een bepaalde grote kracht bij mij voelde of zagen, maar ik heb zelf geen idee wat ze bedoelen omdat ik het zelf niet ervaar en voel. Ik denk wel dat er nog bepaalde deuren in mij geopend moeten worden om dat ook zelf te kunnen ervaren en dan kan ik er wat mee doen maar ik zal nu niet weten waar te beginnen....Maar ik heb niet dat gevoel van niet gezien worden.

@ Gwynne, ja, en vooral omdat het nog altijd een beetje een taboe onderwerp is. Dat maakt het nog moeilijker om er helemaal vrij over te praten.

Ik denk dat valse bescheidenheid soms ook voortkomt uit een dieper gevoel in onszelf dat we weten dat we allemaal gelijk zijn en door waardebepalingen die we krijgen een ander niet willen laten zakken of in kracht willen laten dalen.

Onze kracht meten we vaak aan iets dat we goed kunnen maar kracht is er altijd. Alleen zijn de mensen zo afgestemd op waardebepalingen en bijzonderheden.

Ik herken het persoonlijk altijd wel of iemand een dankjewel aanneemt en zegt ik kan iets goed vanuit ego of vanuit kracht. Een ego kent veel maskers. En kracht is merendeel vreugde in neutraalheid.

Nou, ik zie daar altijd weer een andere kant aan, maar had het gewist eerder omdat ik niet wil dat je het persoonlijk opneemt.
Ik ben het op zich met je eens, maar vaak slaat men daarin dan weer door, en wel zover dat je je dan ook niet meer mag onderscheiden. Dan krijg je wederom dat je niet meer mag of kunt zeggen dat je ergens goed in bent of in uitblinkt en dat houdt dan wederom in dat je jezelf klein moet houden.
Er is niets mis mee om te zeggen "Ik ben heel goed in ...." Als een ander zich daarom dan aangevallen voelt, geeft dat aan dat die ander een egoprobleem heeft, niet degene die het zegt.
Ik durf bijv gerust te zeggen dat ik heel goed ben in schrijven en schilderen. Beter dan gemiddeld. Als ik dat zeg voel ik mij niet meer dan iemand die dat niet zo goed kan. Die persoon kan misschien weer heel goed taarten bakken. Als die zou zeggen "Ik kan beter dan gemiddeld taarten bakken." lig ik daar niet wakker van.
Ik denk dat het juist ook weer 'fout' is dat mensen alles 'uni' willen maken, iedereen heeft en kan hetzelfde. Ik ben het daar niet mee eens. Iedereen heeft potentie, ja. Maar niet iedereen heeft of kan hetzelfde. Zo is het ook met energetische of spiri krachten/vaardigheden. Niet iedereen kan of heeft hetzelfde. Velen kunnen zelfs (nog) niet eens op hun potentie intappen. Dan is die er in beginsel wel, alleen is dat nog in orbit, kunnen ze er weinig mee.
Zo zijn er mensen die heel veel kracht hebben en heel veel kunnen, anderen wat minder, want dat is hun pad ook helemaal niet.
Ik denk dat je -net wat jij min of meer aangeeft- met dit soort dingen slechts de mist in gaat als je er ego aan verbindt. Maar om er op de voorhand van uit te gaan dat het ego is en het daarom uit te bannen dat je mag zeggen "Ik ben hier beter in dan gemiddeld" is ook niet oké. Dat is van het ene uiterste naar het andere uiterste gaan.
Dan zouden al mensen die dat gewoon zo kunnen zeggen zonder een ander kleiner te willen maken ook niet meer groot mogen zijn. En dat is nou net waar we vanaf moeten.
Eerst mag je niet zeggen dat je ergens goed in bent omdat je bescheiden moet zijn, nu mag je dat niet zeggen omdat iedereen gelijk zou zijn. Beide instellingen hebben hetzelfde resultaat: Men moet zich kleiner maken en houden dan men werkelijk is.
Ik ga daar zelf van steigeren Again, not personal, mijn visie.

Haha, lekker steigeren, je voelt dat het niet klopt. Het is dan alsnog een us/them, op die manier. Lekker boeiend of je ergens nou wel of niet goed in bent... Haal jij er voldoening uit? Put je kracht uit datgene waar je mee bezig bent? Daar gaat het om!

Ik bedoel niet dat je niet mag zeggen waar je goed in bent, dat doe zelf net zo goed. En natuurlijk heeft niet iedereen dezelfde kwaliteiten. Anders zou er toch ook geen onderscheid zijn in banen en dat soort dingen.
Ik heb mijn visie dan niet goed uit gedrukt.

Persoonlijk heb ik niet echt de behoefte om te vertellen dat ik ergens goed in ben. Ik doe wat ik doe, wat ik leuk vind. De een zal dit waarderen, de ander niet of minder. Iedereen heeft iets. Iedereen heeft een bepaalde kracht. Sommigen houden het bewust of onbewust verstopt. Anderen doen er iets mee.

De een is nou eenmaal introvert, de ander extravert en alle mogelijkheden daar tussenin. Ik ben nu heel veel aan het fotograferen. De een vind de foto's mooi, de ander niet. Ik heb er plezier in. Voel dat het goed voor me is, maar om nou te zeggen dat ik een goeie fotograaf ben..... Nee. Genoeg complimenten, ik vind het leuk om te doen en dat vind ik het belangrijkste. Ik vind het leuk om dan foto's te posten om mensen die dat leuk vinden te kunnen laten zien wat er nog meer allemaal voor moois op deze planeet woont..... Om dan te zeggen dat ik goed ben hoeft voor mij niet. Niet uit bescheidenheid. Ik heb die behoefte gewoon niet. Een ander zal die behoefte wel voelen. Zo zijn we allemaal anders.

Tegen mij is door verschillende readers ook gezegd dat ik enorme kracht bezit..... Toen dacht ik... joh, het zal wel. Nu denk ik.... ja, net als wij allemaal op verschillende vlakken enorme kracht bezitten. We zijn allemaal op weg die krachten in onszelf te (her)ontdekken. Ik vind het een geweldige zoektocht en geniet er mateloos van!

SparklingPurple wrote:

Haha, lekker steigeren, je voelt dat het niet klopt. Het is dan alsnog een us/them, op die manier. Lekker boeiend of je ergens nou wel of niet goed in bent... Haal jij er voldoening uit? Put je kracht uit datgene waar je mee bezig bent? Daar gaat het om!

Hier ben ik het mee eens, de de mensen die het zo voelen pik je er uit bedoel ik meer, dit zijn dan vaak ook mensen die gewoon kunnen zeggen ik ben er goed in, maar er zit dan een andere lading in , die puur aanvoelt en vanuit de zielenroep komt. En dat gevoel maakt ook dat onderscheid niet erg is, omdat er een ander waarde oordeel wordt geplakt op iets, ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen.
En als die mensen zeggen ergens goed in te zijn, zal die bescheidenheid die ik eerder benoemde ook niet zo van belang zijn.
Niemand hoeft zich klein te houden als je dit gevoel zo puur ervaart. Dan gaat het automatisch denk ik. Hetgeen waar je goed in bent gaat ook vaak automatisch zonder na te denken hoe je er mee om moet gaan.

Het gevoel dat we ons klein moeten houden zit hem ook in dat we onszelf klein voelen als we niet mogen zeggen waar we goed in zijn, je weet toch zelf waar je goed in bent?
Waarom hebben we het nodig te zeggen dat we goed en bijzonder zijn? Ik zeg niet dat we dat helemaal niet moeten zeggen. Maar gewoon als vraag zijnde.
waarom zouden we ons anders klein voelen?

Als je doet waar je goed in bent, en het voelt goed, voel je je niet klein.
Ongeacht of je het uit kunt spreken of niet denk ik.